கண்ணில் தெரிகின்ற காட்சியை உண்மை என்று மனம் அதோடு ஒத்திசைந்து செல்வது நாம் பார்க்கின்ற இடங்களும் கண்முன் நடக்கின்ற நிகழ்வுகளுமே ஆகும். அதற்கு சாட்சிகளாக நாமே இருக்கிறோம். நமது பொழுதுபோக்கிற்காக நாமே உருவாக்கிய சினிமா, நாடகம், சீரியல் பற்றி நமக்கே நன்கு தெரியும், அது நிஜமல்ல கதை. உண்மையில் நடக்கின்ற நிகழ்ச்சிபோல நமது மனம் அதோடு ஒன்றிக்கும்;போது அதோடு சிரிப்பதும் அதில் வரும் சோகக் காட்சிகளுக்காக அழுவதும் ஒவ்வொன்றிற்கும் எதிர்வினை ஆற்றும் செயல்முறைகளும் நம்மில் இருக்கின்ற நாகரீக முட்டாள் தனம் ஆகும்.

சினிமாவின் முன்னோடி நாடகமும் தெருக்கூத்துகளும். சினிமாவின் குழந்தைகள் சீரியல்களும் வெப்-சீரிஸ்களும் காலத்திற்கு ஏற்ப அது தன்னை மாற்றிக் கொண்டாலும் இன்னும் அதனையும் அதில் நடிப்பவர்களையும், நம்புகின்ற அரைவேக்காடுகளுக்கு நாட்டில் குறைவே இல்லை.

சினிமா என்பது மனிதனைக் கெடுப்பது என்று சில ஒழுக்கசீலர்களும், மதவாதிகளும் உரைத்துக் கொண்டேதான் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் கூறுவதுபோல அது முற்றிலும் ஒழிக்கப்பட வேண்டியதுமில்லை. எனக்குத் தெரிந்து தொடக்கக் காலக் கதாநாயகர்கள் எம்.ஜி.ஆரும், சிவாஜியுமே. சிவாஜியைப் பொறுத்தமட்டில் கதைக்காக எதையும் செய்வார். ஆனால் எம்.ஜி.ஆர் கதையில் எப்போதும் நல்லதையே செய்வார். அதனால்தான் அவர் சினிமாக் காட்சிகளில் செய்கின்ற நல்ல செயல்களையெல்லாம் உண்மையாகவே உள்ளத்திற்குள் ஏற்று அவரை மனம் விரும்பும் மானசீகத் தலைவராக நினைத்து அவரையே தன்னை ஆள தன்னாட்டு மக்கள் நாட்டை அவரிடம் தாரைவார்த்தார்கள்.

திரைப்படம் நம்மிடம் பல்வேறு தாக்கங்களை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது. உணவு, உடைகளில் பெரும்பகுதி திரைப்படத்தின் தாக்கங்கள் தான். நம்மைப் பாட வைப்பதும், ஆடவைப்பதும், வேலையை மறந்து சிரிக்க வைப்பதும் சினிமாதான். நாம் கொண்டாடுகிற அத்தனை விழாக்களிலும் வருகின்ற ஆடலும், பாடலும் திரைப்படத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை தானே! படிக்கின்ற பருவத்தில் கலைத்திறன்களை வளர்ப்பதற்குக் குழந்தைகளுக்கு கலைப்பால் ஊட்டுவது திரைப்படம் தானே!

எனவே சினிமாதான் நமக்கு அறநெறிக் கருத்துக்களையும் அள்ளிக் கொடுத்திருக்கிறது. கட்டபொம்மன், வ.உ.சி, பாரதி போன்ற காவியப் புருசர்களையும், சிவன், கண்ணன், பார்வதி, முருகன் எனக் கடவுள்களையும், சாக்ரடீஸ், நக்கீரன், அரிச்சந்திரன், கண்ணகி, போன்ற சாகா வரம்பெற்ற மனிதர்களையும்-இன்றளவும் சந்திக்க வைத்தது இந்தச் சினிமாதானே.

இந்தச் சினிமாதான் மனிதனுக்குள் பல மாற்றங்களைக் கொண்டது ஒரு பெண் ஒரு திரைப்படம் பார்த்தபிறகு தன்னுடைய கருத்தை மாற்றிக் கொண்டு மூல நட்சத்திரத்தில் பருவம் எய்திய மருமகளைக் கண்டு பயந்து குடும்பத்தை பிரித்து வைத்த மாமியார், மனப்பூர்வமாக அவளை ஏற்ற கதையும் உண்டு. நூறாவது நாள் திரைப்படம் பார்த்துவிட்டு தன் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒன்பது பேரைக் கொன்றவரும் உண்டு. சினிமாவின் தாக்கம் நம் சிந்தனையை மாற்றுவதால் சீர்திருத்தக் கதைகளைச் சொல்லுங்கள் என சமூக நல ஆர்வலர்கள் கூறிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்.

ஆனால் சமீபத்திய படங்களை ஆய்வுசெய்து பாருங்கள். ஆபாசங்களை அள்ளிக் கொட்டியிருப்பார்கள். வன்முறை மட்டுமே எங்கள் திரைக்கதை என்றுதான் வரையறை செய்திருக்கிறார்கள். அறநெறியைக் கற்றுக் கொடுத்த எங்கள் கதாநாயகர்கள் இப்போது தவறான வழியைத் தந்து கொண்டு இருக்கிறார்கள். அம்மனாகக் காட்சி அளித்த எங்கள் கதாநாயகி இன்று ஆடை உடுத்துவதை அலட்சியப் படுத்துகிறாள். மேனி புடைப்பதும் மேலாடை தளர்வதுமே நடிகையின் அடையாளம் என்று நம்புகிறாள். நல்ல கதையை விட நடிகையின் சதையே மூலதனம் என்று நினைக்கின்ற கேவலனமான நிலைக்கு வந்து விட்டோம். குத்துப்பாட்டு, குடிகாரப்பாட்டு இல்லாவிட்டால் குடியா மூழ்கிவிடப் போகிறது? ஒரு கொள்கை வேண்டாமா? ஒரு நடிகையின் மார்க்கெட்;டைக்கூட அவள் மார்பகங்களா நிர்ணயிப்பது? சீ…சீ… என்ன கேவலமான சமூகம் இது!

இப்போது கதாநாயகர்கள் பெரும்பாலும் ரவுடிகளாகத்தான் இருக்கிறார்கள். இளைஞர்களின் கதாநாயகர்கள் எல்லாம் கழுத்தை அறுக்கும் கசாப்புக் கடை வேலையைத்தான் செய்கிறார்கள் உறுப்புகள் அறுப்பதும், இரத்தம் தெரிப்பதுமே ஆண்மையின் அடையாளம் என்று காட்சி அமைக்கின்ற கன்றாவிதான் நகர்கிறது.

சமீபத்தில் ஒரு படம் மரம் வெட்டிக் கடத்துகிறவன் கதாநாயகன் அதனைத் தடுத்து நிறுத்தி சட்டத்தை நிலை நிறுத்துகிற காவல்துறை வில்லன். காவல்துறையை அசிங்கப்படுத்துவதும், அவமானப்படுத்துவதும் மக்கள் மத்தியில் கைகொட்டி இரசிக்கப்படுகிறது. உடை சரியில்லை நடை சரியில்லை, உடல் அசைவு சரியில்லை, வார்த்தையில் தெளிவில்லை பேசக்கூடாத வார்த்தைகளைப் பேசித்தான் தன் கோபத்தைக் காட்டுகிறான் இதுதான் இன்றைய இளைஞர்களுக்குப் படமா? இல்லை பாடமா?

இப்போது திரைத்துறையில் தீட்டு நுழைந்திருக்கிறது பணம் கொழிக்கிற படமாய் இருந்தால் 2,3,4 என்று பாகம் பாகமாக அந்தப் பாவம் தொடர்ந்து கொண்டே போகிறது. இந்தப் படமும் இன்னொரு பாகமாக வரும்போது கதாநாயகன் காவல் நிலையத்தையே விலைக்கு வாங்குகிறான். அயோக்கித் தனத்தின் உச்சம் M.L.A.க்களை விலைக்கு வாங்கி ஆட்சியையே அவனால் எவ்வாறு மாற்ற முடியும்? இப்போது M.L.Aக்களை விலைக்கு வாங்கி ஆட்சியை அகற்றுகிற செயலை கட்சி செய்கிறது. தனிநபர் செய்ய முடியுமா? இதனைக் கலைஞர்கள் மக்களிடத்தில் கொண்டு செல்லலாமா? இதனைத் தணிக்கைத் துறை தடைசெய்ய வேண்டாமா? எல்லாம் தூங்கிவிட்டது! நாம் தான் விழித்திருந்து அந்தக் கருமத்தைப் பார்க்கிறோம்!

திரைப்படத்தில் கதாநாயகன் காவல் நிலையத்தை விலைக்கு வாங்கியது போல இங்கு தணிக்கைத் துறையும் விலைபோய் விட்டதா? கடத்தல்காரன், கொள்ளைக் கூட்டத்தின் தலைவன் கதாநாயகன், காவல்துறையும், மருத்துவத்துறையும் வில்லன்கள். ஆகவே நீங்கள் இளைஞர்களுக்கு சொல்லும் பாடம் என்ன? கடத்தல் செய்தீர்கள் என்றால் கதாநாயகன், மருத்துவத் துறையோ, காவல்துறையோ தேர்ந்தெடுத்தால் வில்லன். கூடுமான வரையில் படிக்க வேண்டாம்! என்று பாடம் நடத்துவதுதான் உங்க படமா? ஆனால் நடைமுறையில் அந்தக் கதாநாயகன் காவல் துறைக்குப் பயந்து தலைமறைவாய் இருக்கிறார் அதுவேறு கதை! இதுதான் நிஜம்.

நிழல் நிஜமாகிறது என்பது திரைப்படம். ஆகவே இளைஞர்களின் வாழ்வில் பெரிய தாக்கத்தையும், குறிக்கோளையும் ஏற்படுத்துவது திரைப்படம். ஆகவே அதில் நஞ்சைக் கலக்காதீர்கள். கதாநாயகன் உறுப்பை அறுப்பதும் கதாநாயகி உடைகளை அவிழ்ப்பதுமே திரைப்படம் என்ற அசிங்கத்தை அரங்கேற்றாதீர்கள். எனக்குப் பிடித்தமான ஒரு மென்மையான கதாநாயகன் கல்விக்கு அதிக உதவி செய்கிறவர் ஒரு படத்தில் கடைசியில் வந்து கழுத்தை வெட்டுவது போல கதை முடிகிறதே! இந்தக் கண்றாவி எதற்கு? காசுக்காகவா? வசூலுக்காக வாழ்வியலைக் கெடுக்காதீர்கள். புகழுக்காகச் சகதியில் உருளாதீர்கள் இப்போது திரைத்துறை வியாபாரம் என்ற முறையில் விபச்சாரம் செய்கிறது. கலைத்தாயே கச்சைகட்டி ஆடிக்கொண்டு இருக்கிறாள்! கலைஞர்களே காசுக்காக கண்ணியத்தை இழக்க வேண்டாம். காலத்தால் அழியாத காவியம் படையுங்கள்! காலம் முழுவதும் நீங்கள் கடவுளாக வாழ்வீர்கள் இல்லையென்றால் எங்கள் குழந்தைகளை உங்களிடமிருந்து எப்படிக் காப்பாற்றுவது? என்ற கவலைதான் எங்களுக்கு உங்கள் கலை.

“வேடங்கள் இரசிப்பதற்காக
விஷங்களாகி அழிப்பதற்கல்ல”